e hënë, 15 janar 2024

Nënë e Beftuar Ma Merr Në Medjugorje Për Të Vizituar Shpirtrat

Mesazhi i Zonjës Mbretëreshë te Valentina Papagna në Sydney, Australi më 26 tetor 2023

Ky mesazh u mor më 26 tetor 2023 dhe nuk ishte botuar më parë.

Gjatë natës, siç është e zakonshme, patja shumë vuajtje, por unë isha gjithashtu sulmuar nga djallët — kjo ishte gjëja e tmerrshme. Vuajtja ishte aq e fortë sa të ndjeva se nuk mund ta mbaj më.

Nga papritur, po mbanja Fëmijën Jezu në krahët e mia. Djallët ishin pranishëm, duke u përpjekur t’ia marrin dhe të ia shkatërrojnë atë. U përpoq ta mbroj Zotin tonë, dukej siç fshihja Atë, dhe po kisha filluar të vij nëse djalli po ndiqte unë, duke ecur këtu e atje.

Në fund, duke u shfaqur pas meje, Nënë e Beftuar erdhi në një veshje të bukur, gjatë, burgundy.

“Sa lehtësim!” tha unë.

Ishin tre djallë — burra me pamje të errët dhe tmerrshme, duke më kërcënuar. Ata thanë: “Ne jemi erdhur për ta ndaluar ty dhe për të shkatërruar ty. Ti nuk mund të bëj gjithçka.”

Engjëlli tha: “Vij! Vij! Le t’i vijmë! Le t’u dalim menjëherë!”

“Por, ku është Fëmija?” pyeta unë engjillin.

“Mos u shqetëso, Nënë e Beftuar mori Fëmijën,” përgjigjet ai.

Engjëlli dhe unë po vijmë dhe vijmë nëpër këtë rrugë.

Pyeta engjillin: “Ku po vijmë?”

“Në Vietnam!” përgjigjet ai, “Ne po shkojmë në Vietnam.”

Por nuk e kujtoj se si arritëm në Vietnam, sepse nga papritur u gjet unë përsëri në dhomën time.

Pas kthimit në dhomën time, duke qenë të pjekur dhe pa fërkime nga vijimi, vuri re një gardh përreth tavolinës sime të rrobatave, si formë mbrojtje.

Po mendoj se çka e kam just eksperimentuar, ‘Kush janë këta njerëz që më ndiqnin?’

Kuptova se djallët po mënjanonin unë sepse kjo është një betejë shpirtërore — më shumë njerëz po lexojnë Mesazhet që i marra nga Qiejt dhe unë jam përfshirë edhe në më shumë grupe lutje. Ai dëshiron të hiqe Jezusin dhe mua, ai nuk e don që t’i shpërndaj Fjalën e Shenjtë të Zotit tek njerëzit.

Vazhdoi të lutesha kur, në orën pesë e tridhjetë të mëngjesit, u shfaq Nënë e Beftuar. Ajo tha: “Valentina, vij me mua. Ka diçka që duhet t’ua tregoj dhe ta ndaj me ty.”

Ne gjetëm veten në një vend — unë nuk mendoj se ishte këtu në tokë, por do të ishte në Qiejt.

Ajo tha: “Valentina, ti e di që i ke premtuar ndonjë gjë me mua, por nuk e keni plotësua premtimin.”

Po mendoj se ‘Kur kam premtuar?’ Shtazisht, unë lutem Konsekrimin dhe plotësoj lutjet e mia ditore dhe ofertat, por pas vdekjes së motrës sime Angela vetëm të fundit, gjithçka lutja ime për dy javë pas vdekjes së saj u ndërpre.

Nënë e Shenjtë tha, “Vij dhe shiko.” Ajo hapi këtë enë të lartë. Kur i shikova brendësinë, pa se në fund të kësaj eneje kishte shumë grurë të përzier me fara tjetër të errët. Nuk ishte e pastër.

Ajo tha, “Shiko, nuk është e pastër sepse nuku plotësoj premtimin tim ndaj ty.”

Unë u pata dhe thashë, “Më falni, Nënë e Shenjtë.” Unë isha në këmbë duke parë çfarë po më shfaqte Nënë e Shenjtë. Isha i turpërzuar. Ishte si një thikë që kalonte përmes zemrës sime.

Por unë mendova, ‘Ata e dinë sa kam vuajtur duke humbur motrën time?’ Por Qiejt — ata shohin gjëra ndryshe nga ne. Të gjitha faljet dhe ofertat e përditshme që do t'i bëja, Nënë e Shenjtë, do të i përdorte për shumë gjëra të ndryshme. Ajo nuk ishte shumë e zymtuar, por me lehtësi më kujtoi premtimin tim, dhe ndjenja që pati nuk ishte aq e mirë.

Ajo u ul kur po më shfaqte këtë, pastaj u ngrit dhe tha, “Shkojmë.”

Me një buzëqeshje, ajo tha, “Mendoni se ku ju merr unë tani? Ju merr në Medjugorje!”

‘Oh, në Medjugorje?’ Unë mendova vetëm veten time me entuziazëm.

Nënë e Shenjtë dëgjoi mendimet e mia dhe u përgjigj: “Po, ju merr unë në Medjugorje për të tju shfaqur diçka, dhe kam nevojë që të më ndihmoni Mua dhe Djalin tim.”

Sudden, na gjetëm veten tonë në Medjugorje.

Ajo tha: “Nuk ju merr unë te Kisha e Shën Gjergjit, por ne po shkojmë në zonat përreth të brendshme të Medjugorjes. Atje ka njerëz që kanë nevojë për ndihmën tuaj.”

Pa disa grupe njerëzish. Ishte grupe burrash dhe grupe grave. Kuherë shikova, mund ta shohja njerëzit këtu e atje.

Unë i njoha edhe Atin Slavko Barbaric (vdiq më 24 nëntor 2000). Ishte aq i ri dhe i bukur. Viste një fustan të gjatë kapuçinë kafe. Ai po ulehte dhe fliste me disa njerëz në grup.

Unë thashë te Nënë e Shenjtë, “Oh, Ati vdiq, por shiko se ai është gjallë!”

Ishte shumë njerëz me të cilët fliste. Këta njerëz ishin ulur në tavolinat e vogla tonda. Ati po fliste dhe ulehte për ta, duke kaluar nga një tabelë në tjetrën. Jam i sigurt se, prej Qiejve, ai ndihmon njerëzit në Medjugorje. Fr. Slavko nuk ishte poshtë tokës por në hapësirë të hapur që dukej si një kopsht.

Nënë e Shenjtë shikoi grupin dhe ulehte. Duke qenë se ai po ndihmonte njerëzit atje. Ne ishim disa metra larg prej tij, por nuk i afruam veten tonë. Fr. Slavko ktheu kokën dhe na pa.

Nënë e Shenjtë tha: “Duhet të tju shfaq diçka tjeter.”

Ne gjetëm veten tonë duke ecur nën urat dhe pastaj përmes tunelve, si kaverne të tokës me hapje këtu e atje, që lejonin hyrjen e disa dritave. Ishte aq i pazakontë, dhe këto kavera ishin të gjitha nga toka.

Së bashku me udhëtimin tonë përmes këtyre kalimeve të errëta, drithi që reflektonte nga Zoti Nënë na tregonin shumë njerëzit e cilëve i takonim. Disa ishin duke ecur në një procesion — ata do ta shikonin ne, pastaj, në një moment, do të ktheheshin djathtas dhe zisnin. Kjo ndodhi disa herë.

Unë e ndoqja atë, dhe kuçdo që shkojmë, kishte grupe njerëzish — burra, gra dhe të rinj. Këtë ishin Të Shenjtët, dhe ata dukeshin se ishin nën tokë. Ishte shumë i pazakontët. Asnjëherë nuk kam parë diçka si kjo më parë.

Dëshiroja të ndiqja një grup, por ata u zhvendosën rreth një kurbe dhe zisnin shpejt. Zoti Nënë tha: “Jo, jo, mos i ndiqni atyre. Unë vetëm dëshirova t’ju tregoj sa shumë janë.”

Janë tunela të ndryshme majtas dhe djathtas, por ne gjithmonë shkojmë në djathtë. Pastaj Zoti Nënë ma lejoi unë të ecja para saj, dhe do t’ia pyesja pyetjet e mia. Ne u takuam me një grup burrash që ishin ulur mbi një mur guri.

I pyeta atë: “Kush janë këta njerëz dhe çfarë po bëjnë?

Ajo u përgjigj: “Janë priftërinë — por ata nuk bënë gjë të drejtë.” Një prift i veçantë po piqte një cigari.

Unë tha: “O, unë nuk e di se priftët piqin.” Kjo priftërinë u ngrit dhe thashte disa fjalë jo aq të mira.

Shpirtërat flisnin midis tyre — këndoheshin për t’u gjetur atje, duan të dalin.

Zoti Nënë tha: “Kujto gjithçka që unë ju tregoj — ju duhet ta ndihmoni ata.”

“A nuk luten në Medjugorje për Të Shenjtët?” Pyeta.

“Disa njerëz luten, dhe disa njerëz nuk mendojnë të luten,” Ajo u përgjigj. Unë nuk di se këta shpirtërata ishin banorë vendas ose ata që kishin ardhur në pelegrinazh në Medjugorje.

Pastaj Zoti Nënë dëshiroi t’ju tregoj ndonjë gjë të tjera. Ne u takuam me shkallët e bërë prej toke. Këto shkalla veçanërisht çuan në majë, ku unë mund ta shihja një hapje. Ata ishin shumë të pjerrta dhe të ngushta. Unë mendoj se kjo është rruga për daljen e shpirtërave.

Zoti Nënë tha: “Ju ecni para meje, unë do t’ju ndjek.”

Së bashku me fillimin tonë të ecjes në shkallët, mbi çdo shkallë kishte një enë të vogël me një buke dhe disa fruta të kuqe mbi bukën. Unë morra disa hapa, pastaj sa më lart po ngjitej, aq më tepër u bën shkallët e ngushta, deri në pikën kur u bë i vështirë për mua t’i vendosja këmbën mbi shkallën dhe të shmangja bukës.

Unë tha: “Zoti Nënë, unë nuk e kam dashur të vendos këmben time mbi bukën.”

Ajo u beftua dhe tha: “Ju nuk duhet t’ju ecni më tepër. Çfarë që dëshiroja t’ju tregoj — tashmë e kam përfunduar. Duke ardhur këtu dhe me gjithçka që kaluat, ky është fruti i bukur që ju prodhua, falet që po vijnë Të Shenjtëve. Këtë njerëzit të cilët unë u tregoja atyre, ju duhet t’i ofroni Birit tim dhe luteni për ta. Ofrojeni këta shpirtërata në Mesën e Shenjtë, dhe ju duhet të vuajni për ata.”

Secila kutia katrore me ngjyrë alumini kishte bukë me fruta të kuqe mbi të. Kjo paraqet Trupin dhe Gjakun e Jezu Krishtit.

Këto shpirtra kanë qenë këtu, në këtë vend, për një kohë shumë të gjatë. Vendi nuk është i largët nga qendra e Medjugorjes, por unë ndjeja se po shkoni drejt Malit Krizevac dhe ishim poshtë malit. I patur një ndjenjë të mirë duke qenë në Medjugorje. Ashtu si edhe pse do t’ishte dashur të shkoj në Kishën, Nena e Shenjta dëshironi ta tregojmë vendin ku janë shpirtrat. Të jetoj me Nënën tonë të Shënjtë, duke më udhëhequr dhe shpjeguar gjëra, ishte aq i qetë dhe i bukur.

Burimi: ➥ valentina-sydneyseer.com.au